به سوی شهرسازی انسانگرا
نگارنده با این دیدگاه که زمینه رشد شهرهای قرون وسطای اروپا و شهرهای ارگانیک و سنتی ایران خاستگاه اصولی یکسانی دارند، با بررسی شهرسازی قرون وسطی و همچنین ابر شهرهای معاصر و ایده های آرمانی، به یک تعریف از طراحی شهری می رسد و به عواملی چون مشارکت شهروندان، شناخت محیطی و نظم ارگانیک اشاره می کند. به زعم نگارنده: تصور ما از آبادی شهری انسانگرا به آفرینش عیان ساختاری شهری و منطقه ای می انجامد که با نیت نهادن انسان همراه با وجودی ژرف تر و جهانی بزرگ تر در خانه طراحی شده و با تصوری از عشق و پرورش انسان درهم آمیخته است. این امر تنها از طریق به کاربردن اصول جاودانه و جهانی شهرسازی شدنی است یعنی کاربرد اصولی که فرهنگ مبتنی بر زندگی را پایه گذاری کرده و شهر را به آبادی انسانگرا مبدل می سازند. موضوعات اصلی کتاب عبارت اند از: ملاحظات عمومی، بنیادهای شهرسازی، جستجوی نظم در مادر شهر مدرن و بنیادهای شهرسازی انسانگرا.