سبد سفارش شما خالی است!

بررسی و تحلیل ظرفیت‌ها، امکانات و قابلیت‌های جریان‌های موجود در حوزه علمیه و نهاد روحانیت در بنای تمدن اسلامی است و به «جریان‌شناسی روحانیت» بر حسب فهم آنان از «مدرنیته» و تبعا موضعی که در قبال تمدن غرب اتخاذ می‌کنند، پرداخته است. این بررسی با تاکید بر جریان‌های فکری ـ سیاسی حوزه علمیه قم پی‌گیری شده و الگوی امام خمینی(ره) در تمایز نهادن میان مدرن شدن و نفی غرب‌زدگی را نیکوترین چشم‌انداز روحانیت در تعامل با تجدد و تمدن غرب و مبنای تمدن اسلامی تفسیر می‌نماید. جریان اول موجود در حوزه، جریانی است که در برابر مدرنیته مقاومت نموده و به نوعی کلیت آن‌را به چالش می‌کشاند و خود، چند طیف فکری را شامل می‌شود. جریان دوم، جریانی است که تفکر دینی و کنونی حوزه‌های علمیه را به علت ابتنایش بر منقولات روایی ناکارآمد دانسته و می‌کوشد با نگاهی نقادانه و خردورزانه به میراث اسلامی، دین را عصری نماید. جریان سوم نیز در قبال پاره‌ای از جنبه‌های غرب‌گرایی می‌ایستد و به هم‌نهادی برخی از ارکان دینی با نهادهای تجدد پرداخته است.