سبد سفارش شما خالی است!

در کتاب حاضر، ظهور، رشد و افول علم در ایران از منظر جامعه‌شناسی علم بررسی شده است .نگارنده بر این باور است که بررسی‌های آماری و تاریخی نشان می‌دهند که در طی قرن‌های سوم، چهارم و پنجم هجری قمری فعالیت‌های علمی در بین ایرانیان توسعه پیدا کرد و پس از آن رو به کاهش گذاشت .وی معتقد است رشد علمی در ایران دوره اسلامی را نمی‌توان از لحاظ رویکرد روش‌شناختی ـ معرفتی با وضعیت علمی قبل از آن در یونان، اسکندریه و همانند آن مقایسه کرد .در کتاب این مباحث درج گردیده است" :بررسی رشد اندیشه‌های شعوبیه و ارتباط آن با موقعیت موالی"، "ارایه مفهوم آرمانی اخلاقیات شعوبی به عنوان صورت متمایز تحقق اجتماعی ایده‌های مذهبی"، "تاثیر عناصر مجزای اندیشه‌های شعوبیه در وضعیت معرفیت (معرفت اسطوره‌ای و الگوی تاویلی("، "بررسی تاثیر تکوینی و تنظیمی اخلاقیات شعوبیه بر رشد علوم اجتماعی "و "بررسی پیوندهای معین بین اخلاقیات شعوبی و روش‌شناسی تجربی ."