سبد سفارش شما خالی است!

منابع طبیعی ثروت‌های خدادادی است که بشر در ایجاد آن‌ها دخالتی نداشته است و خداوند آن‌ها را به منظور استفادة سبز در دامان مهربان طبیعت قرار داده است. انسان می‌تواند با روش‌های مدیریتی حساب شده به مدت زمان بهره‌برداری از آن‌ها را افزایش داده و یا موجبات تجدید برخی از این منابع را فراهم آورد. این در حالی است که بی‌توجهی به این ثروت‌های خدادی و استاده بی‌رویه از آن‌ها، علاوه بر این که سبب محرومیّت نسل‌های آینده و حتی نسل فعلی از منافع این منابع می‌شود، تأثیرات سویی در تخریب محیط زیست خواهد داشت. فرضیة ‌نویسنده در کتاب حاضر این است که بهره‌برداری از منابع طبیعی در نظام اقتصادی اسلام با توسعة پایدار و عناصر اساسی آن یعنی حفظ محیط زیست و عدالت سازگاری دارد.